Η Νάσια Στουραΐτη είναι απόφοιτος των Εκπαιδευτηρίων «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» με σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ ακολούθησε και σπουδές στην επικοινωνία στο American College of Greece Derree. Είναι μόλις 23 χρονών και έχει στο ενεργητικό της εκθέσεις, βραβεύσεις και διεθνείς αναγνωρίσεις. Το περιοδικό «Φωτογράφος» έχει ένα πλούσιο αφιέρωμα σ´ αυτήν, το οποίο αναδημοσιεύουμε.
Μας κίνησε το ενδιαφέρον ο πλούτος των φωτογραφικών πειραματισμών της. Αυτοπορτραίτα κατά κύριο λόγο. Η περιέργειά μας μετατράπηκε σύντομα σε ευχάριστη έκπληξη, όταν μάθαμε το νεαρό της ηλικίας της. Μόλις 23 ετών! Και η έκπληξη σε θαυμασμό, όταν μάθαμε την πλούσια δράση και την αστείρευτη ενεργητικότητά της: Εκθέσεις φωτογραφίας και βραβεία από 12 ετών, πτυχίο από τη Νομική Αθηνών, σπουδές επικοινωνίας στο Derree. Και πολλά άλλα. Δημοσιεύουμε μικρό δείγμα τη δουλειάς της. Απολαύστε την. Τ.Τ.
- Πες μας δυο λόγια για τα πρώτα βήματά σου & τις σπουδές σου.
Με τη φωτογραφία άρχισα να ασχολούμαι από παιδί. Ζήτησα από τους γονείς μου δώρο μία κάμερα, η οποία ήταν μία Olympus κόμπακτ 6, 1 megapixel. Μεγάλωσα στη Ρόδο, όπου, το 2010, στην ηλικία δώδεκα ετών, μου προτάθηκε από το «Σπίτι στην Ευρώπη» να κάνω μία έκθεση φωτογραφίας. Ακολούθησαν άλλες δύο εκθέσεις στα 14 και στα 17 μου. Μετά, πέρασα στη Νομική Αθηνών και σταμάτησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία, λόγω φόρτου διαβάσματος. Παράλληλα, ακολούθησα και σπουδές στην επικοινωνία στο Derree. Κάπου στο τρίτο έτος της Σχολής ένιωσα την ανάγκη να ξεφύγω και έτσι ξανάρχισα τη φωτογραφία. Από τότε επιδίδομαι πιο συστηματικά.
- Τι είναι η φωτογραφία για σένα;
Φωτογραφία για μένα είναι κάτι παραπάνω από την αποτύπωση μιας στιγμής. Πρόκειται για την αποτύπωση μιας ιδέας, ενός συναισθήματος ή και ενός ονείρου. Είναι το μέσο για να εξωτερικεύσεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία δεν προκύπτει σαν επιλογή μου, αλλά σαν ανάγκη πιο δυνατή από μένα.
- Για ποιους λόγους ασχολείσαι τόσο πολύ με το πορτραίτο;
Με το πορτραίτο ασχολούμαι τα τελευταία δύο χρόνια. Παλαιότερα τα θέματά μου κινούνταν γύρω από το αστικό τοπίο, με ειδικό ενδιαφέρον στα ταξίδια. Άρχισα να ασχολούμαι με το πορτραίτο, γιατί είχα την ανάγκη να πω ιστορίες, τις ιστορίες των προσώπων που είχα μπροστά μου. Νομίζω πως ένα πρόσωπο είναι το πιο πρόσφορο πλαίσιο για να αντιληφθούμε και να αποτυπώσουμε συναισθήματα. Ένα πρόσωπο έχει βιώματα και ιστορίες να διηγηθεί και γι’ αυτό με συναρπάζει. Το πορτραίτο είναι απρόβλεπτο, καθώς το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει από μία σύνθετη διαδρομή με αφετηρία την ιδέα του φωτογράφου η οποία σκηνοθετούμενη, περνάει στη διαχείρισή της από το μοντέλο, για να καταλήξει και πάλι στον φωτογράφο με το «κλικ» της εκτέλεσης! Είναι, επομένως, ο συνδυασμός που ορίζει εν τέλει τη μεταξύ τους σχέση! Νιώθω, επίσης, ότι ένα πρόσωπο είναι ένας λευκός καμβάς που μπορείς πάνω του να ζωγραφίσεις και να γράψεις.
- Ποια πρόσωπα σού προσφέρουν έμπνευση να τα φωτογραφίσεις;
Τα πρόσωπα που έχουν μια ιστορία να πουν. Συνήθως ψάχνω για ιδιαίτερες φυσιογνωμίες. Δηλαδή, φιγούρες που ενεργοποιούν τη φαντασία μου σαν πρωταγωνιστές σε πίνακες ζωγραφικής ή σε κινηματογραφικές ταινίες.
- Τι είναι αυτό που κάνει τους άλλους να προσέχουν τις φωτογραφίες σου;
Σίγουρα αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι οι περισσότερες φωτογραφίες μου είναι αυτοπορτραίτα. Φωτογραφίζω εγώ τον εαυτό μου. Έχω τον ρόλο του φωτογράφου και του μοντέλου. Χρησιμοποιώ το δικό μου πρόσωπο και το εντάσσω σε διάφορα concept. Πιο πολύ, όμως, σκηνοθετώ και ερμηνεύω ρόλους. Θέλω στις φωτογραφίες μου ο θεατής να βλέπει παραπάνω από ένα πρόσωπο. Να βλέπει, στο πλαίσιο του ρόλου που διαλέγω, ένα συναίσθημα, μια ψυχική κατάσταση.
- Ποια είναι η σχέση φωτογραφίας & πραγματικότητας στη δουλειά σου;
Δεν νομίζω ότι σκέφτομαι ποτέ συνειδητά την πραγματικότητα. Με τη φωτογραφία, εξωτερικεύω τον εσωτερικό μου κόσμο αποτυπώνοντας εικόνες που έχω στο μυαλό μου, δηλαδή στη φαντασία μου. Σίγουρα όμως από τη σύλληψη της ιδέας και την επεξεργασία της αποτύπωσής της, στο τελικό αποτέλεσμα, οι εικόνες αυτές αλλάζουν, γίνονται ανεξάρτητες και εν τέλει μέρος μιας πραγματικότητας, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται από τη φαντασία μου.
- Νομίζεις ότι η φόρμα υπηρετεί το περιεχόμενο στις φωτογραφίες σου;
Ναι, η φόρμα υπηρετεί το περιεχόμενο στις φωτογραφίες μου, αλλά τις περισσότερες φορές όχι συνειδητά. Είναι απλώς ο τρόπος που επιλέγω να αποτυπώσω τις εικόνες. Δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να εξετάσω την αλληλεπίδραση φόρμας και περιεχομένου. Είναι ζήτημα του θεατή. Δηλαδή πώς προσλαμβάνει εκείνος το περιεχόμενο της φωτογραφίας, πώς το ερμηνεύει και, αν τελικά η φόρμα που έχω επιλέξει, επηρεάζει την ερμηνεία του.
- Από πού έχεις αντλήσει τις επιρροές σου;
Επιρροή έχω σίγουρα από άλλους φωτογράφους που θαύμαζα σε μικρότερη ηλικία, όπως οι Henri Cartier-Bresson, Helmut Newton, Robert Michael Mapplethorpe. Αγαπημένος μου αυτή την περίοδο είναι ο Tim Walker. Με εμπνέουν όμως και άλλες μορφές τέχνης και κυρίως ο κινηματογράφος. Με τραβάει η αισθητική και ιδιαίτερη οπτική σκηνοθετών, όπως οι Federico Fellini, Ingmar Bergman, Pedro Almodovar, Paolo Sorrentino και άλλοι. Συχνά σκέφτομαι ότι οι φωτογραφίες μου είναι τα καρέ μιας ταινίας, της δικής μου ταινίας.
- Έχεις φωτογραφίσει τόσο με α/μ, όσο και με έγχρωμο. Τι καθορίζει τις επιλογές σου;
Αγαπώ εξίσου και τα δύο. Η επιλογή είναι ενστικτώδης. Εξαρτάται από το αν θέλω να τονίσω αντιθέσεις και εκφράσεις ή αν το χρώμα αποτελεί σημαντικό μέρος της αισθητικής της φωτογραφίας.
- Πόσο χρόνο αφιερώνεις στη λήψη και πόσο στην επεξεργασία;
Η επεξεργασία για μένα είναι το ίδιο σημαντική με τη λήψη. Επεξεργάζομαι κυρίως τα χρώματα, δεν επεμβαίνω με άλλον τρόπο στις φωτογραφίες. Μπορεί, όμως, να περάσω πολλή ώρα προσπαθώντας να διαλέξω τη σωστή χρωματική παλέτα.
- Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική φωτογραφία σήμερα;
Αισθάνομαι ότι στα 22 μου χρόνια, δεν είμαι έτοιμη να εκφέρω άποψη για την ελληνική φωτογραφία, παρόλο που στην οικογενειακή μας βιβλιοθήκη υπάρχουν αρκετοί φωτογράφοι που θαυμάζω, όπως, ενδεικτικά, (με αλφαβητική σειρά), η Nelly’s, ο Νίκος Οικονομόπουλος, η Βούλα Παπαϊωάννου, ο Πλάτων Ριβέλλης κ.ά.
- Ποιο είναι το μέλλον της φωτογραφίας γενικότερα;
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας οι κάμερες σίγουρα θα γίνουν μικρότερες και η υψηλή ανάλυση πολύ πιο εύκολα προσβάσιμη, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει. Πιστεύω πάντως πως η τέχνη της φωτογραφίας θα ενσωματωθεί περισσότερο σε άλλες μορφές τέχνης, όπως η ζωγραφική και τα όρια αυτών θα είναι ίσως δυσδιάκριτα…
Η επίσημη ιστοσελίδα της Νάσιας: https://www.nassiastouraiti.com/
Η συνέντευξη σε έντυπη μορφή στο περιοδικό «Φωτογράφος»:
Loading...
Reload document
Open in new tab Loading... Loading... Loading... Loading... Loading... Loading...
