Την 30ή Ιανουαρίου ο καθιερωμένος εορτασμός της μνήμης των Τριών Ιεραρχών στο σχολείο μας στάθηκε η αφορμή για να αναλογιστούμε πόσο επίκαιρος είναι ο λόγος των επιφανών αυτών Αγίων και θεολόγων μας, του Βασιλείου του Μέγα, του Γρηγορίου του Θεολόγου (Ναζιανζηνού) και του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Οι Άγιοι έχουν ανακηρυχθεί από την Εκκλησία μας ως προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας, καθώς και οι τρεις υπήρξαν γνώστες, διδάσκαλοι και συνεχιστές των ελληνικών γραμμάτων.

Επιμέλεια: Μαρία-Μάγια Παρασκευά, μαθήτρια της Α’ Λυκείου

Οι Τρεις Ιεράρχες αγάπησαν πολύ τον Ιησού και Τον μιμήθηκαν. Αγάπησαν πολύ τα γράμματα και εργάστηκαν με απλότητα και γνώμονα την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, ώστε να μεταδώσουν τον λόγο Του. Δίδαξαν πως ο άνθρωπος, μέσα από την παιδεία, μπορεί να αντιληφθεί καλύτερα ότι ο μοναδικός δρόμος προς τη σωτηρία του είναι η αγάπη και η μίμηση του Χριστού καθώς και η αφειδώλευτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο· οι δρόμοι που οδηγούν τον άνθρωπο στην αγιότητά του. Οι διδαχές τους νοηματοδοτούν διαχρονικά την πρόοδο, που περνά μέσα από τη μελέτη, την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και τη δυνατότητα της ατομικής ανέλιξης.

Τη διαχρονικότητα των διδαχών και του λόγου των Τριών Ιεραρχών μάς βοήθησε να κατανοήσουμε ο προσκεκλημένος του σχολείου μας, Ιερέας του Ιερού Ναού Αγίων Αποστόλων, π. Παΐσιος Φαρμακίδης. Συγκεκριμένα, μας μίλησε για την Πίστη, την οποία ομολογούν οι Τρεις Ιεράρχες και για τη σημασία της αγάπης τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τον πλησίον μας μέσα από την Εκκλησία. Τόνισε πως πρέπει να υπερβούμε τις αδυναμίες και τα ένστικτά μας μέσα από την πίστη και τη μάθηση· να αντλούμε ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες μας δύναμη και με υπομονή, αισιοδοξία και δια βίου μάθηση, με κριτική σκέψη να καλλιεργούμε το πνεύμα μας και τη ψυχή μας και με ελεύθερη βούληση να πορευόμαστε. «Ο άνθρωπος πορεύεται προς τα εμπρός και με το κεφάλι προς τον ουρανό», δήλωσε ο π. Παΐσιος.

Στη σύγχρονη εποχή, όπου επικρατούν κρίσεις θεσμών και αξιών, σύγχυση ιδεών, αβεβαιότητα, αλλοίωση ταυτότητας και παγκοσμιοποίηση, ένας «χυλός», όπως ανέφερε ο π. Παϊσιος, εάν επιθυμούμε ατομικά και συλλογικά να υψώσουμε ανάστημα και να προοδεύσουμε, θα πρέπει να πράξουμε με αγάπη και ελευθερία σκέψης. Και αυτό επιτυγχάνεται με μάθηση και πνευματική καλλιέργεια, καθώς αμέσως θα μπορούμε να κρίνουμε, να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε. Έτσι, είμαστε ελεύθεροι!