Η 1η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας, ήταν και φέτος ξεχωριστή για το Δημοτικό Σχολείο μας. Τα θρανία, η αυλή και το πάρκο «Ροδίνι» γέμισαν με τις πιο ζεστές παρουσίες: τις γιαγιάδες και τους παππούδες των παιδιών μας. Κι αν νομίζετε ότι οι μεγαλύτεροι απλώς κάθισαν αναπαυτικά στις καρέκλες, γελιέστε! Οι παππούδες και οι γιαγιάδες έγιναν για λίγες ώρες ξανά παιδιά – έπαιξαν, τραγούδησαν, δημιούργησαν και φυσικά μοίρασαν απλόχερα αγκαλιές.

Επιμέλεια: Ζωή Ζαΐρη, Εκπαιδευτικός

Α’, Β’, Γ’ και Δ’ Δημοτικού:

Με τα τραγούδια, τις κατασκευές και τα παιχνίδια στα αγγλικά, οι μικροί μαθητές και οι μεγαλύτεροι «μαθητές» βρέθηκαν να ζωγραφίζουν, να τεντώνονται, να πασαλείβονται με χρώματα και να γελούν με την καρδιά τους. Οι αίθουσες μετατράπηκαν σε εργαστήρια χαράς, όπου οι ρόλοι μπερδεύτηκαν: ποιος δίδαξε σε ποιον; Τα παιδιά στους παππούδες ή οι παππούδες στα παιδιά;

Ε’ Δημοτικού – Πικ νικ με γεύση νοσταλγίας:

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες έφεραν μαζί τους κολατσιό από τα χρόνια που εκείνοι ήταν μαθητές. Από ψωμί με ελιές και κεφτεδάκια μέχρι γλυκές λιχουδιές, το τραπέζι γέμισε γεύσεις που μύριζαν παράδοση. Μαθητές, παππούδες και γιαγιάδες κάθισαν στην αυλή για ένα πικ νικ που δεν ήταν απλώς γεύμα, αλλά μια γέφυρα ανάμεσα σε εποχές και εμπειρίες.

Το πιο συγκινητικό, όμως, ήταν ότι κανένα παιδί δεν έμεινε χωρίς αγκαλιά. Γιατί εκείνη την ημέρα, κάθε παππούς και κάθε γιαγιά ήταν «παππούς» και «γιαγιά» για όλα τα παιδιά. Μια πράξη αγάπης που έδειξε έμπρακτα ότι η οικογένεια δεν σταματά στους δεσμούς αίματος, αλλά απλώνεται και αγκαλιάζει όλη την κοινότητα του Σχολείου.

Στ’ Δημοτικού – Στο πάρκο «Ροδίνι»:

Εκεί η μέρα είχε άρωμα παλιάς γειτονιάς. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ξαναζωντάνεψαν τα παιχνίδια της δικής τους παιδικής ηλικίας με πολλή φαντασία. Εξήγησαν κανόνες, μοίρασαν μυστικά για το «πώς να κερδίσεις» και, φυσικά, έπαιξαν μαζί με τα παιδιά. Τα γέλια αντήχησαν στο πάρκο, ενώ οι μικροί μαθητές έμαθαν πως τα πιο ωραία παιχνίδια δεν χρειάζονται μπαταρίες ούτε Wi-Fi, αλλά καλή παρέα και διάθεση.

Με χιούμορ, συγκίνηση και μια γλυκιά δόση νοσταλγίας, η δράση «Γιαγιά και Παππούς στα θρανία» μάς θύμισε ότι η σοφία και η αγάπη των μεγαλύτερων είναι θησαυρός για τα παιδιά – και ότι το Σχολείο γίνεται πάντα πιο πλούσιο όταν γεμίζει με την παρουσία τους.