Επιμέλεια: Νικολέτα Πάππου, μαθήτρια Α’ Λυκείου
Όλα άρχισαν ένα πρωινό, μία ηλιόλουστη μέρα στα Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» και πιο συγκεκριμένα στο φιλόξενο Νηπιαγωγείο του. Ποιος να μας έλεγε ότι δώδεκα χρόνια μετά, δέκα άτομα δεν θα έχουν χωριστεί και θα συνεχίζουν μαζί έως το Λύκειο… Ως πρόεδρος του πενταμελούς συμβουλίου της τάξης μου, ήθελα να φέρω ξανά στη μνήμη μας τις καλύτερες παιδικές στιγμές που περάσαμε όλοι μαζί, τις αίθουσες στις οποίες πρωτομάθαμε να μιλάμε, να μετράμε, να παίζουμε και να αγαπάμε. Έχουν χαραχτεί στο μυαλό όλων μας οι αίθουσες, ο κήπος, τα παιχνίδια, οι δασκάλες, μα πάνω απ’ όλα η αγάπη που μας προσέφεραν. Δεν έφυγαν ποτέ από την καρδιά μας… Ζούσαν πάντα εκεί, φυλαγμένες ως τις καλύτερες αναμνήσεις!
Όταν πρωτοφτάσαμε, λοιπόν, στο νηπιαγωγείο, η συγκίνησή μας ήταν απερίγραπτη. Μας υποδέχτηκαν με το ίδιο χαμόγελο που μας υποδέχονταν πριν δώδεκα χρόνια. Τίποτα δεν άλλαξε! Μας υποδέχτηκαν με ανυπομονησία και αγάπη, με τρυφερότητα και στοργή. Αγκαλιάζοντας την κυρία Βούλα και την κυρία Ξένια, ένα βάρος από πάνω μου έφυγε. Ένιωσα την πραγματική αγάπη να με αγκαλιάζει, μία δασκάλα, μια δεύτερη μαμά. Επισκεφτήκαμε τους χώρους, μιλήσαμε με τα παιδάκια, παίξαμε και συζητήσαμε όλοι μαζί για τις παλιές στιγμές και ιστορίες. Αναπολούμε ακόμα αυτές τις στιγμές που καθημερινά δεχόμασταν αγάπη και φροντίδα από αυτές τις δασκάλες.
Είμαι περήφανη που γνώρισα τα υπόλοιπα εννιά παιδιά σε αυτό το σχολείο και συνεχίζουμε ακόμα μαζί. Είμαι περήφανη που ήμουν σε αυτό το σχολείο και συνεχίζω να είμαι και έχω την χαρά να ξανάβλέπω τις δασκάλες που μου έμαθαν τα πάντα απ’ την αρχή. Όλα βρίσκονται στο μυαλό και στην καρδιά, τίποτα δεν χάθηκε. Ευχαριστούμε την κυρία Βούλα, την κυρία Ξένια, την κυρία Μάρτζι, την κυρία Χριστίνα και όλους όσοι μάς φρόντισαν, μας αγάπησαν και μας συμπεριφέρθηκαν σαν παιδιά τους.
Σας στέλνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ας είναι λίγο!
Σας αγαπάμε πολύ!
Βίντεο και φωτογραφίες
