Η κ. Βιβή Ξένου, κηδεμόνας του Μιχάλη και της Ιωάννας Μαρίνου, οι οποίοι φοίτησαν στα Εκπαιδευτήριά μας από την πρώτη τους σχολική μέρα, με ανάρτησή της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης κάνει τον απολογισμό της δεκαπεντάχρονης πορείας τους στα Εκπαιδευτήριά μας.
Πρόσφατα έκλεισε ένας κύκλος δεκαπέντε χρόνων. Δεκαπέντε χρόνια καθημερινά δρομολόγια και επαφή με τα Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» τελείωσαν. Δεκαέξι χρόνια πριν, ακούσαμε για την ιδιωτική πρωτοβουλία που ξεκινούσε στον χώρο της παιδείας. Σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να αδράξουμε την ευκαιρία, ο Μιχάλης αρχικά και μετέπειτα η Ιωάννα, να παρακολουθήσουν τα μαθήματα του πολλά υποσχόμενου τότε σχολείου.
Στα πρώτα χρόνια η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς οικογενειακή, γιατί οι μαθητές ήταν λίγοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει σχεδόν εξατομικευμένο πρόγραμμα. Στο πέρασμα των χρόνων το σχολείο γιγαντωνόταν, οι μαθητές αυξάνονταν, οι εκπαιδευτικοί και το διοικητικό προσωπικό επίσης, αλλά πάντα παρέμενε σταθερή η εξατομικευμένη προσοχή. Όλα τα χρόνια η συνεισφορά των δασκάλων ήταν πολύτιμη. Μόνο με τη σχολική προετοιμασία τα παιδιά μου κατάφεραν να πάρουν πτυχία σε δυο ξένες γλώσσες. Η συμμετοχή τους σε διάφορους σχολικούς και εξωσχολικούς διαγωνισμούς τούς εξοικειώνει με τη διαδικασία του ανταγωνισμού. Η ετήσια εκδρομή τούς δυνάμωσε και η συμμετοχή σε διαφορετικούς Ομίλους ανά έτος τούς έδωσε ερεθίσματα, για να βρουν την κλίση τους.
Ο Μιχάλης, τρία χρόνια πριν, απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι δε χώρα στην ελληνική πραγματικότητα, οργανώθηκε και βρήκε τον δρόμο του στα πανεπιστήμια της Ολλανδίας και της Λιθουανίας. Μέχρι να φτάσει εκεί, οι καθηγητές των Εκπαιδευτηρίων «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, παραβλέποντας και υπομένοντας τον αντιδραστικό του χαρακτήρα, εστιάζοντας στα θετικά της προσωπικότητάς του.
Και ακολούθησε το δύσκολο λύκειο για την Ιωάννα. Απόλυτα συνειδητοποιημένη ότι η πορεία της θα χαραχτεί στην Ελλάδα, θέτει υψηλούς, για εμένα, στόχους. Πεισμώνει, προσπαθεί και έχει συμπαραστάτη την πολύτιμη ενθάρρυνση και βοήθεια των καθηγητών. Τα λόγια τους και κυρίως οι πράξεις τους αποδεικνύουν ότι πίστευαν σε εκείνη.
Εξαιτίας της δύσκολης περσινής χρονιάς της Κατερίνας Δέμπελη, η Ιωάννα αφέθηκε στη ζέστη αγκαλιά της Δέσποινας Μήνα, η οποία τής εμφύσησε την αγάπη για τη Βιολογία, εγκαταλείποντας τον πρώτο της στόχο, που ήταν η Οδοντιατρική. Η Κατερίνα, λοιπόν, φέτος βρήκε ένα παιδί έτοιμο να τα δώσει όλα. Ανέλαβε την προετοιμασία και λειτουργούσε ως μέντορας και συμβουλάτορας.
Ακολούθησε ο Σταύρος Πρωτογεράκης και, παρόλο που η Ιωάννα απεχθανόταν τη Φυσική, εκείνος την τόνωνε και της ανέβαζε το ηθικό, λέγοντάς της ότι έχει τις προϋποθέσεις να γράψει καλά και να εκπλήξει ακόμα και τον εαυτό της.
Επόμενη η Φαίη Σίνη, η οποία, εκτός από την προσπάθεια που έκαναν για να βελτιώσουν τον γραπτό λόγο, στάθηκε και ψυχολόγος και γιατρός. Όταν γύρω στο Πάσχα όλη η ψυχολογική πίεση εκδηλώθηκε σε ψυχοσωματικόυς πόνους και κλάματα, η συμβολή της ήταν καθοριστικός παράγων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Βέβαια δεν ξεχνάμε τον Βλάση Τσίννα, ο οποίος την προηγούμενη των εξετάσεων της είπε ότι έχει διαβάσει τόσο πολύ που οποίο αποτέλεσμα διαφορετικό από το επιθυμητό θα ήταν άδικο για την προσπάθεια και την επιμονή της.
Τέλος, η επίβλεψη και συμπαράσταση του αφανούς ήρωα του σχολείου μας, του Κυριάκου Κυριακούλη, ο οποίος εκτός από τη γενική διεύθυνση έχει ανά πάσα στιγμή την πόρτα του γραφείου του ανοιχτή για να ακούσει και να συμβουλέψει μικρά και μεγάλα παιδιά (εμάς τους γονείς) είναι ανεκτίμητη.
Ήταν 15 χρόνια έντονα σε συναισθήματα με κάποιες εντάσεις, αλλά με παρά πολλές χαρούμενες στιγμές, που επιβεβαιώνουν ότι η απόφασή μας να εμπιστευθούμε τα παιδιά μας στα Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» ήταν σωστή.
Ευχαριστώ όλους γι’ αυτά που περάσαμε μαζί!
Είμαστε περήφανοι που γνωρίζουμε ανθρώπους με το ήθος της οικογένειας της κ. Βιβής Ξένου. Τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο σχολείο μας από την πρώτη μέρα και ευχόμαστε ό,τι καλύτερο στη ζωή τους!
