«Θεωρώ ότι κάθε λαός οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του και να μάθει να προσεγγίζει αντικειμενικά το θέμα των ευθυνών. Η Ιστορία είναι για μένα όχι μόνο ταξίδι, για να γνωρίζω, αλλά και ταξίδι, για να ωριμάζω και να ερμηνεύω καλύτερα τον κόσμο γύρω μου. […] Χαίρομαι πολύ με την απόφαση του σχολείου μας να αναδείξει το Κυπριακό Ζήτημα. Θεωρώ ότι τέτοιες πρωτοβουλίες φωτίζουν την ιστορική αλήθεια και εκφράζουν την αποφασιστικότητα όλων μας για την προάσπιση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας». Η Κατερίνα Μπουλουγούρη, μαθήτρια της Α’ Λυκείου των Εκπαιδευτηρίων μας, καταγράφει τις εντυπώσεις της από τη συμμετοχή της στη σχολική εκδήλωση «50 Χρόνια Μνήμης: Μια Πατρίδα Μισή, Μια Πληγή Ολόκληρη».
Τη φετινή χρονιά συμμετέχω για πρώτη φορά στον Όμιλο Ερευνητικής Ιστορίας και ήδη μπορώ να καταθέσω πως η επιλογή μου αυτή εξελίσσεται σε μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μέχρι και πριν τη συμμετοχή μου στον συγκεκριμένο Όμιλο, η Ιστορία ήταν για μένα ένα αρκετά ελκυστικό μάθημα, όμως με τρόμαζαν οι πολλές απαιτήσεις του.
Ως μαθήτρια του Ομίλου, όμως, έχω την ευκαιρία να προσεγγίζω ιστορικά θέματα με έναν τρόπο που δεν είχα γνωρίσει πιο πριν. Η έρευνα, οι προσωπικές μαρτυρίες και κυρίως η προσέγγιση θεμάτων Νεότερης Ιστορίας με βοήθησαν να δω την Ιστορία από μια άλλη οπτική και να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντική είναι η γνώση της για την κατανόηση του παρόντος.
Όταν οι υπεύθυνοι του Ομίλου ανακοίνωσαν ότι θα ασχοληθούν με το Κυπριακό Ζήτημα, είχα ένα πρόσθετο κίνητρο να δηλώσω συμμετοχή για συναισθηματικούς λόγους. Από τις αφηγήσεις της οικογένειάς μου γνώριζα ότι ο παππούς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, είχε σταλεί από την ελληνική κυβέρνηση στην Κύπρο ως αξιωματικός Αεροπορίας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Κύπρο (1964 – 1967), όταν οι σχέσεις της με την Τουρκία βρίσκονταν σε μεγάλη ένταση. Είχε σταλεί με πλαστή ταυτότητα (έτσι γινόταν τότε όπως μας εξήγησαν στον Όμιλο) ως μέλος ελληνικής μονάδας που προστάτευε τους Ελληνοκύπριους από την τουρκική προκλητικότητα.
Από τα σκόρπια αυτά στοιχεία, δεν είχα καταλάβει τι έγινε με την Κύπρο και γιατί το Κυπριακό ήταν θέμα τόσο μεγάλης εθνικής σημασίας για τη χώρα μας. Όταν, όμως, προσεγγίσαμε βήμα – βήμα την κυπριακή ιστορία τον 20ό αιώνα και συνδέσαμε την τραγική της ιστορία το 1974 με τις ευθύνες της Δικτατορίας Ιωαννίδη, τότε απέκτησα μια καλύτερη εικόνα, αλλά παράλληλα ένιωσα και μεγάλη θλίψη για την αδικία σε βάρος των Κυπρίων αδελφών μας.
Οι έρευνες που χρειάστηκε να κάνουμε στον Όμιλό μας, προκειμένου να ετοιμαστούμε για την αφιερωματική μας εκδήλωση στην Κύπρο, με βοήθησαν να ενώσω κομμάτια του παζλ και να συνειδητοποιήσω ότι στην εποχή μας ζουν ακόμη άνθρωποι που έχουν γίνει μάρτυρες ή θυμούνται αυτά τα τραγικά γεγονότα. Οι συγκλονιστικές αφηγήσεις του κ. Συμεωνίδη και της κ. Χατζηπαντελή με συγκίνησαν και με έκαναν να νιώσω περισσότερο τον πόνο του κυπριακού λαού, αλλά και να σκεφθώ πώς θα άλλαζε και η δική μου ζωή, αν ζούσα το δράμα του ξεριζωμού.
Το σύνθημά τους «Δεν ξεχνώ» με ευαισθητοποίησε, όπως και όλους τους συμμαθητές μου που ασχοληθήκαμε με το χρονικό της τουρκικής εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της κυπριακής γης. Θεωρώ ότι κάθε λαός οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του και να μάθει να προσεγγίζει αντικειμενικά το θέμα των ευθυνών, όπως μας τονίζουν οι δάσκαλοί μας στον Όμιλο. Η Ιστορία είναι για μένα όχι μόνο ταξίδι, για να γνωρίζω, αλλά και ταξίδι, για να ωριμάζω και να ερμηνεύω καλύτερα τον κόσμο γύρω μου.
Χαίρομαι πολύ με την απόφαση του σχολείου μας να αναδείξει το Κυπριακό Ζήτημα. Νιώθω, επίσης, συγκίνηση για τη συμμετοχή μου σε όλη τη διαδικασία προετοιμασίας της εκδήλωσης. Θεωρώ ότι τέτοιες πρωτοβουλίες φωτίζουν την ιστορική αλήθεια και εκφράζουν την αποφασιστικότητα όλων μας για την προάσπιση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Κατερίνα Μπουλουγούρη
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
