Ο συντονιστής φιλολόγων και σύμβουλος Σχολικής Ζωής στα Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» Μιχάλης Ρούσος, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Είναι ο φιλόλογος που ανήκει στο δυναμικό των εκπαιδευτικών των Εκπαιδευτηρίων «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» πριν το ξεκίνημά τους. Είναι συντονιστής φιλολόγων και σύμβουλος Σχολικής Ζωής του σχολείου. Διδάσκει μαθήματα κατεύθυνσης ανθρωπιστικών σπουδών κυρίως στο Λύκειο και συντονίζει τον Όμιλο Ψυχολογίας που έχει μεγάλη αποδοχή από τα παιδιά. Έχει εισπράξει πολλή αγάπη, όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και τους συναδέλφους του. Συγκινείται, όταν μας λέει ότι τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πόσο ευεργετικά ηχούν τα λόγια τους, που απλόχερα χαρίζουν στους καθηγητές και τις καθηγήτριές τους. Λόγια αγοριών και κοριτσιών που μεγαλώνουν με ήθος, αξιοπρέπεια, προοδεύουν και δεν ξεχνούν. «Το ευχαριστώ το οφείλουμε εμείς που τα συναντήσαμε στον δρόμο μας», λέει ο κ. Ρούσος.
Επιμέλεια: Πέγκυ Ντόκου, «Η Δημοκρατική»
- Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τα εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»;
Η συνηθισμένη διαδικασία είναι ένας οργανισμός να προκηρύσσει μια θέση και οι υποψήφιοι να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους. Όμως, εγώ δεν μπορούσα να περιμένω την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, γι’ αυτό και μόνος μου εκδήλωσα ενδιαφέρον να ενταχθώ στην εκπαιδευτική προσπάθεια που αναδυόταν στο νησί, το 2003. Ήμουν ήδη 10 χρόνια στην εκπαίδευση, ως καθηγητής σε δύο μεγάλα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και διατηρούσα οικοδιδασκαλείο. Έμαθα ότι μια ομάδα εκπαιδευτικών σκεφτόταν να προχωρήσει σε ίδρυση ιδιωτικού σχολείου και αμέσως εξέφρασα την επιθυμία μου να ενταχθώ στο δυναμικό του. Σχολείο, βέβαια, δεν υπήρχε ακόμη!
Πάντα πίστευα ότι ο φυσικός χώρος του εκπαιδευτικού είναι η σχολική τάξη. Όταν κατέθεσα το βιογραφικό μου και ολοκλήρωσα τη διαδικασία της συνέντευξης, περίμενα την ολοκλήρωση των εργασιών με μεγάλη ανυπομονησία. Πολλές φορές περνούσα από τον χώρο της ανέγερσης, για να δω την πρόοδο.
H στιγμή της παρουσίασης τού σχολείου στο Grand Hotel, θυμάμαι, ήταν μια σημαντική στιγμή και της δικής μου ζωής. Έβλεπα σε παράλληλη πορεία με τους ιδρυτές και ένα δικό μου όνειρο να γίνεται πραγματικότητα.
- Ποιος είναι ο ρόλος σας στο σχολείο;
Είμαι φιλόλογος και η διεύθυνση από την αρχή μού εμπιστεύτηκε τη διδασκαλία μαθημάτων κατεύθυνσης των ανθρωπιστικών σπουδών. Έχω διδάξει βέβαια και σε μικρότερες τάξεις, αρχαία ελληνικά, γλώσσα και λογοτεχνία, κυρίως όμως αναλαμβάνω παιδιά στις τελευταίες τάξεις του λυκείου. Τα τελευταία χρόνια είμαι ο συντονιστής της δυναμικής και πολυπληθούς ομάδας των φιλολόγων του σχολείου μας και είμαι ο σύμβουλος Σχολικής Ζωής.
Από το 2005 συντονίζω τον Όμιλο Ψυχολογίας και είχα την τύχη να συστήσω την επιστήμη της ψυχολογίας σε δεκάδες παιδιά που σήμερα δραστηριοποιούνται στον χώρο της ψυχικής υγείας, στο μάρκετινγκ, στην επικοινωνία και στην εκπαίδευση.
Από το 2010 έως και σήμερα έχω αναλάβει κι έναν πολύ όμορφο και δημιουργικό ρόλο. Είμαι συντονιστής της γιορτής λήξης του σχολικού έτους που γίνεται στη μεσαιωνική Τάφρο.
- Πώς θα μας περιγράφατε το εργασιακό κλίμα για τους εκπαιδευτικούς στο σχολείο σας;
Το σχολείο μού έχει δώσει πάρα πολλές ευκαιρίες να νιώσω ελεύθερος και δημιουργικός. Δεν θυμάμαι να εισηγήθηκα κάτι στη διεύθυνση και να μην συζητήθηκε διεξοδικά. Κάθε ιδέα που αποφασίστηκε και κρίθηκε κατάλληλη για να υλοποιηθεί βρήκε δίπλα της αρωγούς τους διευθυντές με πνεύμα ανοιχτό, προοδευτικό και διορατικό. Η καινοτομία είναι συνυφασμένη με αυτό το σχολείο σε όλα τα επίπεδα. Η τόλμη και η εργατικότητα των διευθυντών, έχει παρασύρει όλους όσοι είμαστε από την αρχή της λειτουργίας στο σχολείο, αλλά εμποτίζει και τους νέους συναδέλφους που εμφορούνται από τις αξίες που πρεσβεύει.
Έχω παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια που η διεύθυνση σπουδών φροντίζει κάθε χρόνο να προσφέρει. Οι ψυχολόγοι του «ΡΟΔΙΩΝ ανάδρασις» στηρίζουν τα παιδιά αλλά και τους εκπαιδευτικούς και είναι πάντα δίπλα τους για ενίσχυση και καθοδήγηση. Οι απαιτήσεις του σχολείου είναι μεγάλες, γιατί μεγάλο είναι και το όραμά του. Το ζεστό κλίμα στο γραφείο καθηγητών, η αγαστή συνεργασία με όλα τα μέλη αυτής της κοινότητας έχουν κάνει αυτά τα 20 χρόνια μια γλυκιά πορεία γεμάτη κυρίως χαμόγελα και αγάπη. Έχω εισπράξει πολλή αγάπη, όχι μόνο από τα παιδιά αλλά και τους συναδέλφους μου. Οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί είναι σχέσεις εμπιστοσύνης, σχέσεις ζωής.
- Ποιες είναι οι πιο αξέχαστες στιγμές σας από αυτά τα χρόνια;
Στα είκοσι χρόνια στο σχολείο οι αναμνήσεις είναι άπειρες. Αναμοχλεύοντας τη μνήμη μου θεωρώ ότι κάποιες αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά, γιατί ενστάλαξαν στην ψυχή μου έντονα συναισθήματα.
Το 2018, στο πλαίσιο μιας ερευνητικής εργασίας με θέμα τη «Σημειολογία στην Τέχνη» μια ομάδα μαθητών, με δική μου καθοδήγηση, εκπόνησε μια εξαιρετική δουλειά που παρουσιάστηκε στην «Ανοικτή Μέρα Επιστήμης και Τέχνης» και στο «Μαθητικό συνέδριο» του σχολείου με μεγάλη επιτυχία. Φαίνεται ότι για τα μέλη της ομάδας η εργασία δεν ολοκληρώθηκε ακόμα, αφού πρόσφατα έλαβα ένα video από το παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία, όπου ένας μαθητής μου, ο Κωνσταντίνος, που βρίσκεται στην Ιταλία σε πρόγραμμα Erasmus, προσπαθούσε να βρει τους συμβολισμούς σε έναν πίνακα του Anselm Kiefer στη Sala dello Scrutinio, όταν επισκέφθηκε την έκθεση. Μάλλον η εργασία θα είναι δια βίου!
Συγκινητικές στιγμές βιώνω κάθε φορά που ένα παλιό μέλος του Ομίλου Ψυχολογίας έρχεται για να μιλήσει στα νέα μέλη, ως επαγγελματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο της ψυχικής υγείας, κι όχι μόνο. Η στιγμή της συνάντησης αλλά και η αίσθηση της κοινότητας και της σχέσης που συνδέει τα παιδιά με κοινό παρονομαστή το σχολείο τους είναι πολύ δυνατή. Τα νέα μέλη νιώθουν κομμάτι μιας μεγάλης οικογένειας που αλληλοστηρίζεται και που η σχέση δεν τελειώνει τη μέρα της αποφοίτησης. Πείτε μου, πόσο πιο δικαιωμένος για το επάγγελμά αλλά και την επιλογή του να νιώσεις κανείς;
- Πιστεύετε ότι επηρεάζετε τους μαθητές σας σε θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος;
«Τίποτα δεν πάει χαμένο» ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου, όταν διάβασα το μήνυμα ενός μαθητή μου, που εξέφραζε τη συγκίνησή του, γιατί με αφορμή μια συζήτηση στην τάξη, πριν μερικά χρόνια, επισκέφθηκε τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. «Νιώθω την ενέργεια που μας λέγατε. Ευχαριστώ». Περιττό να αναφέρω τι ενέργεια ένιωσα εγώ. Ο Κωνσταντίνος είχε αποφοιτήσει έναν χρόνο πριν και σπούδαζε ηλεκτρολόγος μηχανολόγος. Όταν λαμβάνεις τέτοια μηνύματα, πέρα από τη χαρά και τη συγκίνηση αισθάνεσαι και το βάρος της αποτύπωσης των λόγων ή της συμπεριφοράς σου σε ευαίσθητες εφηβικές ψυχές. Όπως το μήνυμα του Σάββα, εξαιρετικού μουσικού, που θεώρησε ως ορόσημο της μύησής του στον κόσμο του κινηματογράφου τις παρουσιάσεις μου στον Όμιλο Ψυχολογίας, το σπήλαιο του Πλάτωνα και την ταινία Matrix. Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πόσο ευεργετικά ηχούν τα λόγια τους, που απλόχερα χαρίζουν στους καθηγητές και τις καθηγήτριές τους. Λόγια αγοριών και κοριτσιών που μεγαλώνουν με ήθος, αξιοπρέπεια, προοδεύουν και δεν ξεχνούν.
Το «ευχαριστώ» το οφείλουμε εμείς που τα συναντήσαμε στον δρόμο μας.
Τα παιδιά μου φοίτησαν επίσης στο σχολείο όλα τα χρόνια της μαθητικής τους ζωής. Οι αξίες που πήραν, η αγάπη, η φροντίδα, ο σεβασμός και η γνώση τα συνοδεύουν στη ζωή τους. Πού άραγε απέκτησαν ευαισθησία και διάθεση προσφοράς, αν όχι στο σχολείο τους; Από πολύ μικρές τάξεις του Δημοτικού καλλιεργήθηκε η ενσυναίσθηση, η αξία της ανεκτικότητας και ο σεβασμός.
- Τι σημαίνει για σας το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;
Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, πιστεύω ότι είναι το πιο συναρπαστικό προνόμιο που μπορεί να έχει κανείς. Η συναναστροφή με τα παιδιά δεν σε αφήνει να μεγαλώσεις. Υπάρχει μια αέναη ανανέωση κάθε χρόνο, καθώς ταυτίζεσαι με τα παιδιά που διδάσκεις, συνεισφέρεις στην κατάκτηση του ονείρου τους και βοηθάς στην αναζήτηση της ταυτότητάς τους. Κάθε χρονιά είναι μοναδική. Νέα όνειρα, νέα δυναμική. Παίρνω από τα παιδιά ενέργεια και κρατάω το πνεύμα μου νεανικό. Τα παιδιά συντηρούν τη σπίθα μέσα μου και μου υπενθυμίζουν καθημερινά τον λόγο που ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός.
- Κ. Ρούσο, σας ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Σας ευχαριστώ κι εγώ για τη φιλοξενία.
