Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης
Αρχιτέκτονας
Στα χέρια μου έφτασε ένα εικονογραφημένο βιβλιαράκι με τίτλο «Καλημέρα, κύριε ποδηλάτη» των εκδόσεων «Υδροπλάνο», της συμπαθέστατης συγγραφέως Ελευθερίας Κουμνάκη.
Το εγχείρημα σπάνιο και ειλικρινές κρατώντας μέσα του όλα τα διδάγματα μιας χαριτωμένης ιστορίας μεταξύ ενός σπουργιτιού, ενός αηδονιού και ενός ποδηλάτη.
Νοήματα αξιών, όπως η φιλία, η αυτοπεποίθηση, το θάρρος, ο θάνατος, η αγάπη, ο έρωτας, το τραγούδι, η ζωή και τέλος η ταύτιση ικανοποίησης από το σπουργίτι με το αγαπημένο πρόσωπό του-το αηδόνι προσφέρει ένα πλέγμα εναλλασσόμενων συναισθημάτων μεταξύ παιδαγωγικής και βιωματικών σχέσεων.
Αυτό το παραμύθι δεν είναι μόνο για μικρούς, αλλά αγγίζει συμπεριφορές και ψυχικές «εξορύξεις» που υπερβαίνουν τα επίπλαστα και τα καθημερινά και κατατάσσει τα γεγονότα σε γήινα συμβάντα και συναισθήσεις.
Στο οπισθόφυλλο γράφει ενδεικτικά «Έλα μαζί μου. Πάμε κάπου στο άγνωστο». Αυτό προσφέρει όλο το μεγαλείο της ανθρώπινης διαδρομής, βάζοντας ιδανικά και όνειρα στην κατεύθυνση της ελπίδας και της ζωής. Είναι το μότο της σύνταξης.
Τα πολύχρωμα σκίτσα που συνοδεύουν τα κείμενα από την ταλαντούχα Νανά Παπαδοπούλου είναι συνδετικά με τη θεματολογία και εμπλουτίζουν το περιεχόμενο, ώστε να γίνει περισσότερο πειστικό και ευανάγνωστο. Μία εικόνα, χίλιες λέξεις, λένε. Αυτό ξετυλίγεται στις εικονογραφήσεις με τα παλ χρώματα από τη δημιουργό, εξισορροπώντας τη ματιά με τη γλώσσα, το ταξίδι με την πραγματικότητα.
Η πεζογράφος του μικρού πονήματος προβάλλεται ως ένα κορίτσι ανέμελο, γνήσιο, ατόφιο, Ροδιτοπούλα και στον ίδιο χρόνο, αφημένο και ευαίσθητο στη «βροχή στο τζάμι της Βερόνας».
Αγαπάει το θέατρο και τη μουσική, τη μελωδία και τις τέχνες και το όνομά της εκπέμπει αυτό που έχει κάνει οδηγό στη ζωής. Είναι ελεύθερη και ωραία, χωρίς προσκόμματα και αναστολές, χωρίς μεμψιμοιρίες και φτιασίδια. Είναι το μελαχρινό κορίτσι του Αγ. Νικολάου.
«Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές» έλεγε ο Αλμπέρ Καμύ. Και αυτή τη «λιτή πένα» την είδαμε, την αισθανθήκαμε, τη νιώσαμε με τον «ελεύθερο ποδηλάτη» της Ελευθερίας Κουμνάκη.
– Η Ελευθερία βούτηξε από μικρή στα δύσκολα και με τη δράση της και τις πράξεις της πιστοποιεί την ικανότητα να τολμά στα βαθιά και να αφήνει να επιπλέει η φρεσκάδα της νίκης του «καλημέρα» και της δοξασίας της αγάπης για τη μουσική.
Τυχερός ο σύντροφός της, υπερήφανοι οι γονείς της, ικανοποιημένες οι αδελφούλες της και ευτυχές το ροδιακό κοινό για το χαρισματικό τέκνο του.
