Η ιστορία μιας λέξης που συνδέεται με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Κατσαράς, Φιλόλογος
Η λέξη αυθάδης είναι σύνθετη από το αυτός (= ο ίδιος) και το ρήμα ανδάνω (= αρέσω, γίνομαι ευχάριστος). Φαίνεται ότι η λέξη αρχικά σήμαινε αυτόν που είναι αρεστός στον ίδιο του τον εαυτό, αυτόν που κάνει μόνο ό,τι τον ευχαριστεί, ό,τι αρέσει στον ίδιο χωρίς να τον ενδιαφέρει η συμπεριφορά κι η εικόνα του. Σιγά–σιγά, η σημασία της εξελίχθηκε και σήμερα δηλώνει τον θρασύ, τον αγενή, τον άνθρωπο που δείχνει έλλειψη ντροπής και σεβασμού με τα λόγια και τις πράξεις του.
