Σε συνέχεια του TEDx, που έγινε με πλήρη επιτυχία στον Προμαχώνα του Αγίου Γεωργίου στη Ρόδο μ’ ένα πλήθος σημαντικών ομιλιών προβάλλοντας το θέμα για τη «Δύναμη του Ενός», τα Εκπαιδευτήρια «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» οργάνωσαν για πρώτη φορά τη «RHODES*AGORA», την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου. Ο κ. Αγαπητός Ξάνθης, Αρχιτέκτονας-Μεταδιδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, έγραψε στη «Ροδιακή» για την προσωπική του εμπειρία από τη «Rhodes*Agora».
Η θεματολόγια στην πρόσκληση περιγραφόταν ως ένα εργαστήριο Διαλεκτικής Νοημοσύνης στο επίκεντρο της «Αυτοβελτίωσης 2.0-Από την Ομάδα στο Άτομο».
Ακουγόταν εκπαιδευτικά και κοινωνικά ελκυστικό. Δοκίμασα να το παρακολουθήσω. Χρησιμοποιώντας επιστημονικές μεθόδους «PROJECT» προερχόμενες από την παιδαγωγική σε εφαρμογή της «ιδεοθύελλας-καταιγισμός ιδεών», 40 περίπου άτομα διαφορετικής ηλικίας και εκπαιδευτικής στάθμης απασχολήθηκαν για τέσσερις περίπου ώρες για την εξαγωγή κάποιων συγκλινουσών κατευθύνσεων γύρω από τον σύγχρονο άνθρωπο και τη συμπεριφορά του.
Μετά από διάφορα επίπεδα ομαδοποίησης των συμμετεχόντων και τη ζύμωση με τον συντονιστή-παιδοψυχίατρο κ. Πέτρο Πολυχρόνη και τον βοηθό του Δρ. κ. Κωνσταντίνο Παπαχριστόπουλο, εξήχθησαν συμπεράσματα πολλά και ενδιαφέροντα για το άτομο μέσα στο σύνολο.
Λέξεις που μου έμειναν όπως ζωή, ενσυναίσθηση, φόβος, αναστοχασμός, επανάσταση, μοναδικότητα, αυτοπραγμάτωση, πολυδιάστατη, πνεύμα, ψυχή, φαντασία, ελευθερία, ευθύνη, τσίπα, γέφυρα, συνεργασία, σχέσεις, ο άλλος/η άλλη, ακόμη και τώρα στροβιλίζουν το μυαλό μου.
Όλα αυτά και άλλα πολλά τακτοποιήθηκαν και κωδικοποιηθήκαν κατά τρόπο εκπληκτικό, επικοινωνιακό και ωφέλιμο για κάθε συμμετέχοντα/ουσα.
Ήταν από τα καλύτερα εκπαιδευτικά stand που έχω «γευθεί».
Επιστέφοντας από τη δράση αυτή, οι σκέψεις μου προσπάθησαν να αποτυπώσουν μια λέξη σαν κλείδα του όλου εγχειρήματος και αυτή ήταν η «ΑΓΑΠΗ».
Γιατί η αγάπη είναι ένα έργο τέχνης, ή σε έλκει ή σε απωθεί. Υφαίνεται με διαφορετικά χρώματα, με άλλες κλώστες, με άλλη βελονιά.
Δεν είναι εργαλείο, δεν είναι κάδρο, δεν είναι πράγμα, δεν είναι απλή σχέση, είναι μιλιά, είναι κατάθεση του κρυφού για να γίνει το φωτεινό, το λαμπερό, το συγκολλητικό.
Είναι η μελώδια της ευτυχίας, είναι η συμφωνία της αίσθησης και του χρόνου απέναντι στον πρόσκαιρο λόγο, το εφήμερο συμβάν, το ατελές συναίσθημα.
Κρύβει μυστικά και σκέψεις, ασυνείδητες εκφράσεις που καθορίζουν, που σχεδιάσουν, που διαμορφώνουν.
Ένας ποιητής αποτύπωσε την Αγάπη ως τα Πρόσωπα, που τα δώρισε η φύση.
Πρόσωπα ανάμεικτα, αλλόθρησκα, άφυλα, ανήθικα, κακόγουστα, εχθρικά, ατσαλάκωτα, όλα λιώνουν στην πυρά της αγάπης. Αδύναμα να αντισταθούν στο αγέρι του έρωτα και της αγάπης, παραδέχονται την ήττα τους, αποδέχονται την ταπείνωσή τους μπροστά στο μεγαλείο της.
Η ζωή είναι παραδομένη στην αγάπη και στο μίσος. Και τα δύο συμβαδίζουν για να μπορούν να (συν)υπάρχουν.
Το πέρασμά μας από τη ζωή και όπου αλλού, μια απορία, ένα δίλημμα, ένα σκίρτημα. Χωρίς αυτά γινόμαστε μηχανές του χρόνου.
Φύση του άνθρωπου, η οντότητα, η ψυχή, η καρδιά των έμψυχων, η αντίδραση, ο πόνος, ο φόβος, το κλάμα, η απειλή. Όλα «πλανάρωνται», ισιώνουν, τακτοποιούνται, όταν η Αγάπη παρουσιαστεί.
Είναι η κυρίαρχη θεραπεία, το φάρμακο, το αντίδοτο, η γαλήνη.
Πάμε να τη βρούμε, αλλιώς θα μείνουμε στεγνοί, αφυδατωμένοι, απελπισμένοι, ατομικιστές.
Ευχαριστούμε τους ομιλητές, που μας προβλημάτισαν στη οδό της αποκλίνουσας σκέψης, το σχολείο της καρδιάς μας «ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» που μας φιλοξένησε με άρτιο τρόπο με συνοδεία όλο το αναγκαίο προσωπικό του αλλά κυρίως την ιδέα ως «ξυπνητήρι από τον ύπνο» της ρουτίνας της καθημερινότητας και για την απαιτητή ανάβαση στη σκαλωσιά της δημιουργίας από την πεζότητα που σήμερα μας έχει κυριεύσει…
Κι αυτή η γενναιόδωρη «διαλεκτική προσφερόμενη δόση» ήταν μία μορφή έντονης εκτόνωσης γι’ εμάς… στην εποχή της πνευματικής αφυδάτωσης.
